ပ်ားတို႔သည္မခ်ိဳ မႈိတို႔သည္မေပါက္
ယာတို႔သည္ေျခာက္ကုန္၏
စိန္ပန္းနီနီေတြ ေျမမွာႀကဲျပန္႔ ေနတဲ့
ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္ကိုေရာက္လို ့လာခဲ့ၿပီ
ဆရာမႀကီး ေစာ တို ့ မူလတန္းေက်ာင္း
ကေလးရဲ႔ ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္ဟာ တကယ့္ကို
ေရာက္လို ့လာခဲ့ပါၿပီ။
ေက်ာင္းကေလးရဲ႔ေျမျပင္မွာ မိုးသက္ေလ
ေက်ာင္းကေလးရဲ႔ေျမျပင္မွာ မိုးသက္ေလ
ေျခြထားတဲ့ စိန္ပန္းနီနီတင္မက ေနြလက္က်န္
ငုေရႊဝါေတြပါ ေရာေနွာနီဝါေရႊလို႔ ခ်စ္စရာ၊
သနားစရာ ေက်ာင္းကေလးကို
ၾကည့္လို႔ မဝႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။
ငယ္ငယ္တုန္းက အထက္တန္းစကားေျပာ လက္ေရြးစင္မွာ သင္ခဲ့ရတဲ့ဆရာ၊ သိပၸံေမာင္ဝရဲ႔ ရြာ့က်က္သေရ ထဲက ဆရာေစာ၏ေက်ာင္းမွာ ဓနိကပ္ ၊ ဓနိမိုး ၊ ဝါးလံုးတိုင္ ၊ ဝါးၾကမ္းခင္း ျပဳတင္းေပါက္ႏွစ္ေပါက္၊ တံခါးေပါက္ ႏွစ္ေပါက္မွ်သာ ရွိေလသည္ ဆိုတဲ့ ဆရာေစာ ေက်ာင္းကေလးအတိုင္း တေသြမတိမ္း ႏံု႔နဲ႔စုတ္ျခာလွတဲ့ ဒီေက်ာင္းကေလးကို ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီး ေဒၚမူမူေစာ ေျပာင္းလာတဲ့ေန႔မွာပဲ ခ်စ္တဲ့သူက နံမည္ေပးခဲ့တယ္ ဆရာမႀကီးေစာေက်ာင္းတဲ့။
ဟုတ္လည္းဟုတ္ပါရဲ႔ ၿမိဳ႔ဆင္ေျခဖံုးရဲ႔ ဝါးကပ္မိုး၊ ထရံကာ ေက်ာင္းကေလးက တဖက္ကို ၄၅ ဒီကရီ တိမ္းေစာင္းလို႔ ေက်ာင္းကေလးေအာက္မွာ စီးဆင္းေနတဲ့ ေရဆိုးေရမဲေတြနဲ႔အတူ ခရမ္းျပာေရာင္ ေဗဒါေတာအုပ္ကလည္း မင္းမူလို႔ .....စာသင္လို႔ေကာင္းေနၿပီဆို ဝုန္းကနဲ အသံၾကားရၿပီ။
ကေလးေတြ ၾကမ္းေပါက္ႀကြံက်တာ ေျမျဖဴပစ္ခ်၊ ထမီအစိမ္းအသာမ လႊားကနဲေနေအာင္ ခုန္ပ်ံေျပးၿပီး ေရဆိုးေရမဲထဲက ဟာေလးေတြကို ဆယ္ယူကယ္တင္ရေသးတာ။
ေက်ာင္းသားခ်င္းကလည္း ဆရာေစာ ေက်ာင္းနဲ႔ တပံုတည္းပါပဲဗ်ာတဲ့ေလ။
ဟုတ္လည္းဟုတ္တာပဲ ေျပာလည္းေျပာစရာ၊ "ရြာက်က္သေရ"ထဲကငထြန္းကား စာမအံ၊ ယင္ေကာင္ေတြကို ဖမ္းၿပီးလွ်င္ ေနာက္တိုး၏နားထဲသို႔ လႊတ္သြင္းသျဖင့္ ေနာက္တိုးႏွင့္ ငထြန္းတို႔ တေယာက္တခ်က္စီ ထိုးေနၾကေလၿပီ။
ထြန္းေဝႏွင့္ စံသိန္းးတို႔ကား ေက်ာင္းေအာက္တြင္ နဘမ္းလံုးေနၾကကုန္၏။ မိေခြးႏွင့္ မယ္သိန္းတို႔မွာ ေဒါင့္တေဒါင့္တြင္ ခရားေစ့ေတာက္တမ္း ကစားေနၾကေနသည္ ဆိုတဲ့ စာပိုဒ္ကို သူရြတ္ျပရင္ ဆရာမႀကီးေစာကလည္း အားက်မခံ ရြာက်က္သေရထဲက "ေနာင္ႏွစ္ေပါင္း ၄ဝ - ၅ဝ ခန္႔ၾကာလွ်င္ ဤေက်ာင္း မွပင္ ျမန္မာျပည္သမတၱ ထြက္ခ်င္ထြက္ေနမည္ကို စည္းစားမိပံုမေပၚ" ဆိုတဲ့ စာပိုဒ္ကို ျပန္ရြတ္ျပလိုက္တာေပါ့။
ထြန္းေဝႏွင့္ စံသိန္းးတို႔ကား ေက်ာင္းေအာက္တြင္ နဘမ္းလံုးေနၾကကုန္၏။ မိေခြးႏွင့္ မယ္သိန္းတို႔မွာ ေဒါင့္တေဒါင့္တြင္ ခရားေစ့ေတာက္တမ္း ကစားေနၾကေနသည္ ဆိုတဲ့ စာပိုဒ္ကို သူရြတ္ျပရင္ ဆရာမႀကီးေစာကလည္း အားက်မခံ ရြာက်က္သေရထဲက "ေနာင္ႏွစ္ေပါင္း ၄ဝ - ၅ဝ ခန္႔ၾကာလွ်င္ ဤေက်ာင္း မွပင္ ျမန္မာျပည္သမတၱ ထြက္ခ်င္ထြက္ေနမည္ကို စည္းစားမိပံုမေပၚ" ဆိုတဲ့ စာပိုဒ္ကို ျပန္ရြတ္ျပလိုက္တာေပါ့။
ခုေတာ့လည္း ဆရာမႀကီးေစာနဲ႔ လက္လုပ္လက္စား ေက်ာင္းသားမိဘမ်ားရဲ႔ ႏွစ္ရွည္ႀကိဳးစားမႈေၾကာင့္ ေရဆိုးေရမဲကင္းစင္၊ ဖို႔ေျမမွာ သြပ္မိုး၊ အုပ္ကာေလးနဲ႔ သမတၱေလာင္းေလးတို႔ရဲ႔ ေက်ာင္းကေလးဟာ ေျပာင္းလဲခဲ့ၿပီ။ ဒင္းေလးတို႔အတြက္ နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ ႀကိဳးစားခဲ့ရပါတယ္။
ဆရာမႀကီးေစာနဲ႔ လက္ေထာက္ဆရာမမ်ား အလႈမခံဖူးသူ ဒီနယ္တြင္မရွိ၊...... ေစ်းေရာင္းျခင္းျဖင့္ ရံပံုေငြရွာဖူး၊ ဗလာဇာတ္ပြဲသြင္းၿပီးေတာ့လည္း ရံပံုေငြရွာခဲ့ရ....၊ ကိုယ္အိမ္ကိစၥဘာမွ ျပန္မၾကည့္ႏိုင္.....၊ သားသမီးေတြက "အေမက သမိးတို႔ထက္ အေမ့သမတေလာင္းေလးေတြကို ပိုခ်စ္တာ" တဲ့ေလ။
ပါရမီျဖည္ျဖက္ ခင္ပြန္းသည္ကေတာင္ စိတ္ေကာက္ရွာထင့္... သမတေလာင္းေလးေတြနဲ့အတူ ေနရစ္ေပေရာ့တဲ့.....။ ဆရမႀကီးေစာကို ထားရစ္ခဲ့ၿပီ။ ဘယ္ေတာ့မွျပန္မလာႏိုင္ေတာ့တဲ့ ခရီးကို ထြက္ခြာသြားခဲ့ၿပီ....။
ဆရာမႀကီးေစာကလည္း ဆရာမႀကီးေစာ ပါပဲေလ။ ေက်ာင္းကေလးကိုျမင္တာနဲ႔ အားလံုကိုေမ့ အေမာေျပ။ သမတေလာင္းတို႔ကိုျမင္တာနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးေက်နပ္။ ဆရာမႀကီးေစာရဲ႔ဘဝ ေနေပ်ာ္၊ ျပည့္စံုသတဲ့......။ ဒီႏွစ္ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္ဆို ပိုလို႔ေတာင္ေနေပ်ာ္၊ စိတ္ေပ်ာ္သလိုပဲ။ "ေက်ာင္းေနရြယ္ကေလး ေက်ာင္းေနေရး၊ မိဘျပည္သူ ဝိုင္းကူေပး" ဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္နဲ႔အတူ၊ ေက်ာင္ဝင္ေၾကးမရွိေစရ၊ စာအုပ္ဖိုးမကုန္ေစရ၊ မည့္သည့္အခေၾကးေငြမွ ေပဟစရာမလိုတဲ့ ပညာေရးစနစ္ကို အေကာင္အထည္ေဖၚမတဲ့.....။ ေကာင္းလိုက္သေလ....။
ဆရာမႀကီးေစာ ေက်ာင္းကေလးရဲ႔ လက္လုပ္လက္စား ပတ္ဝန္းက်င္က ပိုက္ဆံမတတ္ႏိုင္မႈႏွင့္ ေက်ာင္းမေနႏိုင္ရွာတဲ့၊ ေက်ာင္းထြက္ရရွာတဲ့ သမတေလာင္းေလးေတြ ဆရာမႀကီးေစာေက်ာင္းမွာ အမ်ာႀကီး တိုးပြားလာၾကဦးမွာေပါ့။ အေသအခ်ာေပါ့။
...........................................
"မဂၤလာပါ"
ေက်ာင္းကေလးကို လႊမ္းၿခံဳထားတဲ့ ဒီအသံဟာ ဘယ္ေလာက္မ်ား က်က္သေရ ရွိလိုက္ပါသလဲ.....။ တေလာကလံုးမွာ အသာယာဆံုအသံ၊ အခ်ိဳျမိန္ဆံုးအသဲေပပဲ...။ စိတ္ကေလးၾကည္ၾကည္နဲ႔ ဆရာမႀကီးေစာတေယာက္ ေက်ာင္းသားစာရင္းစာအုပ္ကို တျဖတ္ျဖတ္လွန္တယ္...။
မႏွစ္ကေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေဟာင္း (၁ဝ) ေယာက္။ သူငယ္တန္းကစၿပီး ေလးတန္းအထိ အရြယ္စံု၊ အတန္းစံု၊ ဆယ္ေရာက္ ခုခ်ိန္ထိ ေက်ာင္းလာမအပ္ေသး။ ဒီေန႔ဆို ေက်ာင္းဖြင့္တာ တပတ္ေက်ာ္ၿပီ။
"ဆရာမ ညိဳေရ"
ေဘးနားမွာ ဘုရးပန္းအိုးထိုးေနတဲ့ ဝဝဆရာမႀကီးလဲ ဆရာမႀကီးေစာရဲ႔ အေၾကာကို ေနာေက်ေနေအာင္ သိရွာပါတယ္။
"ညည္းသမတေလာင္း ဆယ္ေယာက္ကိစၥလား၊ က်ဳပ္မခင္သန္းကို လႊတ္လိုက္ၿပီ။ အဲဒီဟာေတြရဲ႔လိပ္စာနဲ႔၊ စရိတ္လဲေပးလိုက္တယ္။ ေသခ်ာလဲေမးခဲ့လို႔ မွာလိုက္တယ္"။
"ေအးေကာင္းတယ္၊ ဒါျဖင့္ မခင္သန္း ဒီမနက္ ေက်ာင္းေစ်းမေရာင္းရဘူးလား"..။
"ေရာင္းတယ္ေလ ... ။ေရာင္းၿပီးမွသြားတာေပါ့ ။ က်ဳပ္လဲ... သူ႔အျမတ္ေတာ့ မစိုက္ႏိုင္ဘူးေအ၊ စရိတ္စိုက္ရင္ေတာ္ေတာ့ ..." ။ ငယ္သူငယ္ခ်င္းလိုျဖစ္ေနတဲ့ စိတ္တူကိုယ္တူ ဆရာမညိဳကို ဆရာမႀကီးေစာ ရယ္ေမာ ရျပန္တယ္။
"ဒီတခါ.... ဘုရားပန္းဖိုးေတာ့ ယူပါေအ၊ ငါေပးပါ့မယ္...။
"အမေလး ေတာ္ပါေအ..။ ဒီကုသိုလ္ေလးေတာ့ ယူပါရေစ၊ က်ဳပ္တို႔မယ္၊ တျခားကုသိုလ္ ႀကီးႀကီးမားမား၊ ခဲခဲဖတ္ဖတ္လဲ မလုပ္ႏိုင္ဘူး....." ။
"ညည္း.... ဟိုေန႔ကစိုက္ထားတဲ့ မီးေခ်ာင္းဖိုးေတာ့ယူ..... ။ ငါ့သမီးကလႈမယ္တဲ့ ....." ။
"ေအး..... ၿပီးေရာ ။ လာ... ဘုရားပန္းကပ္လွည့္ေတာ့...."
"ညည္း..ကပ္လိုက္ပါ...၊ ၿပီးေတာ့မွ ငါကပ္မယ္..." ။
သစၥာပန္း အဝါေတြ ေဝေနတဲ့ ဘုရားပန္းအိုးေလးကို ကိုင္ေျမွာက္ကပ္လႈရင္း ဆရာမညိဳရဲ႔မ်က္လံုးေတြ ဘုရားအာရံုျပဳဖို႔ မွိတ္မလိုရွိေသး ။
"ဆရာမႀကီး.... ဆရာမႀကီး ...က်ြန္မျပန္လာၿပီ "။ ေဟာ.... စြာေလာင္စြာေလာင္ အသံနဲ႔ မခင္သန္းတေယာက္ ပ်ာေလာင္ပ်ာေလာင္နဲ႔ ရံုးခန္းထဲ ဝင္လာပါၿပီ။
"ဆရာမ ညိဳေရ"
ေဘးနားမွာ ဘုရးပန္းအိုးထိုးေနတဲ့ ဝဝဆရာမႀကီးလဲ ဆရာမႀကီးေစာရဲ႔ အေၾကာကို ေနာေက်ေနေအာင္ သိရွာပါတယ္။
"ညည္းသမတေလာင္း ဆယ္ေယာက္ကိစၥလား၊ က်ဳပ္မခင္သန္းကို လႊတ္လိုက္ၿပီ။ အဲဒီဟာေတြရဲ႔လိပ္စာနဲ႔၊ စရိတ္လဲေပးလိုက္တယ္။ ေသခ်ာလဲေမးခဲ့လို႔ မွာလိုက္တယ္"။
"ေအးေကာင္းတယ္၊ ဒါျဖင့္ မခင္သန္း ဒီမနက္ ေက်ာင္းေစ်းမေရာင္းရဘူးလား"..။
"ေရာင္းတယ္ေလ ... ။ေရာင္းၿပီးမွသြားတာေပါ့ ။ က်ဳပ္လဲ... သူ႔အျမတ္ေတာ့ မစိုက္ႏိုင္ဘူးေအ၊ စရိတ္စိုက္ရင္ေတာ္ေတာ့ ..." ။ ငယ္သူငယ္ခ်င္းလိုျဖစ္ေနတဲ့ စိတ္တူကိုယ္တူ ဆရာမညိဳကို ဆရာမႀကီးေစာ ရယ္ေမာ ရျပန္တယ္။
"ဒီတခါ.... ဘုရားပန္းဖိုးေတာ့ ယူပါေအ၊ ငါေပးပါ့မယ္...။
"အမေလး ေတာ္ပါေအ..။ ဒီကုသိုလ္ေလးေတာ့ ယူပါရေစ၊ က်ဳပ္တို႔မယ္၊ တျခားကုသိုလ္ ႀကီးႀကီးမားမား၊ ခဲခဲဖတ္ဖတ္လဲ မလုပ္ႏိုင္ဘူး....." ။
"ညည္း.... ဟိုေန႔ကစိုက္ထားတဲ့ မီးေခ်ာင္းဖိုးေတာ့ယူ..... ။ ငါ့သမီးကလႈမယ္တဲ့ ....." ။
"ေအး..... ၿပီးေရာ ။ လာ... ဘုရားပန္းကပ္လွည့္ေတာ့...."
"ညည္း..ကပ္လိုက္ပါ...၊ ၿပီးေတာ့မွ ငါကပ္မယ္..." ။
သစၥာပန္း အဝါေတြ ေဝေနတဲ့ ဘုရားပန္းအိုးေလးကို ကိုင္ေျမွာက္ကပ္လႈရင္း ဆရာမညိဳရဲ႔မ်က္လံုးေတြ ဘုရားအာရံုျပဳဖို႔ မွိတ္မလိုရွိေသး ။
"ဆရာမႀကီး.... ဆရာမႀကီး ...က်ြန္မျပန္လာၿပီ "။ ေဟာ.... စြာေလာင္စြာေလာင္ အသံနဲ႔ မခင္သန္းတေယာက္ ပ်ာေလာင္ပ်ာေလာင္နဲ႔ ရံုးခန္းထဲ ဝင္လာပါၿပီ။
"မခင္သန္း.... ျမန္သားပဲ..."။
"ဟုတ္... ဆရာမႀကီး .... အဲဒီဘက္ပိုင္းသြားတဲ့ က်ြန္မတို႔အရပ္ထဲက ေကာင္းေလးတစ္ေယာက္ ဆိုင္ကယ္ေနာက္က လိုက္သြားလိုက္တာ.... ။
အမေလး... ဆရာမႀကီးရယ္ ...အဲဒီအခန္းတြဲေတြကို ၾကားသာၾကားဖူးတာ၊ မေရာက္ဖူးဘူး ။ ဆရာမႀကီးကလဳ တစ္မိသားစု၊ တစ္ခန္းမဟုတ္ဖူး။ တစ္ခန္းကို ငါးအိမ္ေထာင္စု၊ ေျခာက္အိမ္ေထာင္စု ေပါင္းေနၾကတာ။ ထမင္းဟင္းလည္း ခ်က္စားလို႔ မရဘူး။ အိပ္ရံုပဲတဲ့.... ။ ေန႔ခ်င္းရွင္း တစ္ညေလးရာတဲ့ ဆရာမႀကီးရဲ႔ ...
"ဟုတ္... ဆရာမႀကီး .... အဲဒီဘက္ပိုင္းသြားတဲ့ က်ြန္မတို႔အရပ္ထဲက ေကာင္းေလးတစ္ေယာက္ ဆိုင္ကယ္ေနာက္က လိုက္သြားလိုက္တာ.... ။
အမေလး... ဆရာမႀကီးရယ္ ...အဲဒီအခန္းတြဲေတြကို ၾကားသာၾကားဖူးတာ၊ မေရာက္ဖူးဘူး ။ ဆရာမႀကီးကလဳ တစ္မိသားစု၊ တစ္ခန္းမဟုတ္ဖူး။ တစ္ခန္းကို ငါးအိမ္ေထာင္စု၊ ေျခာက္အိမ္ေထာင္စု ေပါင္းေနၾကတာ။ ထမင္းဟင္းလည္း ခ်က္စားလို႔ မရဘူး။ အိပ္ရံုပဲတဲ့.... ။ ေန႔ခ်င္းရွင္း တစ္ညေလးရာတဲ့ ဆရာမႀကီးရဲ႔ ...
ဟိုဒင္း.... ။
"က်ြန္မသိပါတယ္ အဲဒါေတြ ... ။ ဒီလိုပဲ ေနၾကရတာေပါ့ ။ ရွင္က အိမ္ပိုင္ယာပိုင္နဲ႔ဆိုေတာ့
ေျပာအားရွိတာေပါ့.. ။ ရွင့္ဆရာမႀကီး က်ြန္မေတာင္ ေနစရာမရွိေသးဘူး ။ ပင္စင္က ေျခာက္ႏွစ္ပဲ လိုေတာ့တယ္။ ကဲပါ ဘယ္သူေတြေတြ႔လဲ ေျပာပါဦး" ။
"ဟိုဒင္း... ကေလးေတြပဲ ေတြ႔တယ္ ဆရာမႀကီး၊ လူႀကီးေတြက အလုပ္သြားတယ္တဲ့။ တစ္ေယာက္မွ မေတြ႔ဘူး ။ အဲ မ်က္စိကြယ္ေနတဲ့ အဖြားႀကီးတစ္ေယာက္ေတာ့ ေတြ႔တယ္.... ။ ဟိုဒင္းေလ ဆရာမ ေဒၚညိဳညိဳအတန္းက... ၊ ၿဖီးတီး၊ ၿဖီးတီးနဲ႔ ေကာင္ေလးရဲ႔ အဖြားတဲ့...." ။
"ဂ်ိဳးဇက္လား ....၊ သြားက်ိဳးေလးနဲ႔၊ သူငယ္တန္းက မ်က္ႏွာရူးေလးေလ။ အဲဒီမ်က္ႏွာခ်ိဳေကာင္၊ တစ္တန္းတက္ရမွာ....." ။
"ဟုတ္တယ္..၊ ဟုတ္တယ္။ သူ႔အေမက အလုပ္သြားတယ္တဲ့။ အဲဒါ.... သူတို႔ေျမးဖြားႏွစ္ေယာက္ကို ေျပာခဲ့တယ္။ ဆရာမ ေဒၚညိဳညိဳ မွာတာေတြ က်ြန္မေျပာခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းအျမန္ လာအပ္ပါလို႔ .....။ ေက်ာင္းေျပာင္း မယ္ဆိုလဲ ေက်ာင္းထြက္လက္မွတ္ လာယူပါလို႔ ...."။
"အေရးႀကီးတာေရာ ေျပာခဲ့ရဲ႔လား။ ေက်ာင္းအပ္ရင္ ဒီႏွစ္ ပိုက္ဆံတျပားမွ မကုန္ေတာ့ဘူးဆိုတာ...." ။
" ေျပာခဲ့တယ္ ဆရာမႀကီး ။ ေျပာခဲ့တယ္။ အကုန္ေျပာခဲ့တယ္...."။
"ဟုတ္ၿပီ။ ဟုတ္ၿပီ .....။ ေက်းဇူးပါပဲ မခင္သန္းရယ္ ....သြားေပးေတာ့"
"ဟုတ္....ဆရာမႀကီး .. ဟုတ္...."
"ဟိုဒင္း... ကေလးေတြပဲ ေတြ႔တယ္ ဆရာမႀကီး၊ လူႀကီးေတြက အလုပ္သြားတယ္တဲ့။ တစ္ေယာက္မွ မေတြ႔ဘူး ။ အဲ မ်က္စိကြယ္ေနတဲ့ အဖြားႀကီးတစ္ေယာက္ေတာ့ ေတြ႔တယ္.... ။ ဟိုဒင္းေလ ဆရာမ ေဒၚညိဳညိဳအတန္းက... ၊ ၿဖီးတီး၊ ၿဖီးတီးနဲ႔ ေကာင္ေလးရဲ႔ အဖြားတဲ့...." ။
"ဂ်ိဳးဇက္လား ....၊ သြားက်ိဳးေလးနဲ႔၊ သူငယ္တန္းက မ်က္ႏွာရူးေလးေလ။ အဲဒီမ်က္ႏွာခ်ိဳေကာင္၊ တစ္တန္းတက္ရမွာ....." ။
"ဟုတ္တယ္..၊ ဟုတ္တယ္။ သူ႔အေမက အလုပ္သြားတယ္တဲ့။ အဲဒါ.... သူတို႔ေျမးဖြားႏွစ္ေယာက္ကို ေျပာခဲ့တယ္။ ဆရာမ ေဒၚညိဳညိဳ မွာတာေတြ က်ြန္မေျပာခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းအျမန္ လာအပ္ပါလို႔ .....။ ေက်ာင္းေျပာင္း မယ္ဆိုလဲ ေက်ာင္းထြက္လက္မွတ္ လာယူပါလို႔ ...."။
"အေရးႀကီးတာေရာ ေျပာခဲ့ရဲ႔လား။ ေက်ာင္းအပ္ရင္ ဒီႏွစ္ ပိုက္ဆံတျပားမွ မကုန္ေတာ့ဘူးဆိုတာ...." ။
" ေျပာခဲ့တယ္ ဆရာမႀကီး ။ ေျပာခဲ့တယ္။ အကုန္ေျပာခဲ့တယ္...."။
"ဟုတ္ၿပီ။ ဟုတ္ၿပီ .....။ ေက်းဇူးပါပဲ မခင္သန္းရယ္ ....သြားေပးေတာ့"
"ဟုတ္....ဆရာမႀကီး .. ဟုတ္...."
စြန္႔ထားတဲ့ ဘုရားပန္းအႏြမ္း၊ အမိႈက္ေတြကို ေျချမန္လက္ျမန္ ေကာက္သိမ္းယူၿပီး ပ်ာေလာင္ပ်ာေလာင္ထြက္သြားတဲ့ မခင္သန္းေနာက္ေက်ာကို ဘာရယ္မဟုတ္ ေငးၾကည့္ရင္း ဆရာမႀကီးေစာက သက္ျပင္တစ္ခ်က္ကို ခ်လိုက္တုန္းမွာပဲ၊ ဆရာမညိဳကလဲ သူ႔မူပိုင္အသံ ခပ္က်ယ္က်ယ္ႀကီးနဲ႔ပဲ.... ။
"ပိုက္ဆံမေပးရဘူး ဆိုလို႔ကေတာ့ ညည္းသမတေလာင္းေတြ၊ ဒီေန႔ မနက္ျဖန္ ေက်ာင္;လာအပ္ၾကမွာပါေအ" ။
...................................
"မဂၤလာပါ ဆရာမႀကီး"
ေဟာ.... လာကုန္ၾကပါၿပီ .... ။ ဟိုမ်က္ႏွာခ်ိဳ ေကာင္ေလး ဂ်ိဳးဇက္က ေလသာျပဳတင္းကို အကုန္ဖြင့္ ၿပံဳးရင္း ရံုးခန္းေပါက္ဝမွာ လက္ကေလးပိုက္လို႔ ..... ။ နံ႔သာျဖဴနံ႔ ေထာင္းေထာင္ထေနတဲ့ သနပ္ခါးေတြကလဲ ေဖြးလို႔ .. ။ အိတ္ေထာင္ဘတ္လပ္နဲ႔ ေက်ာင္းဝတ္စံုေလးကေတာ့ ႏြမ္းရွာတယ္ ..... ။
"ဆရာမႀကီး....."
ဂ်ိဳးဇက္ေနာက္က သူ႔အေမနဲ႔တူရဲ႔ ... ။ ငယ္ ေသးတာပဲ ။ သူကမ်က္မျမင္ အဖြားအိုတစ္ေယာက္ကို တြဲလို႔ ....။ ေဟာေတာ္... ။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ..ဆရာမႀကီးေစာရဲ႔ (ႏွစ္တန္းနဲ႔သံုးတန္းတက္မဲ႔) တပည့္ေက်ာ္ႏွစ္ေကာင္ ဂ်ိဳးဇက္ အကိုႏွစ္ေယာက္ဟာ ကတံုးစိမ္းေလးေတြနဲ႔ ကိုရင္ႏွစ္ပါးအသြင္ ေျပာင္းလို႔.... ။
"လာ ...လာ ...လာၾက "။
"ဟုတ္.."
"ထိုင္... ထိုင္... ။ အဖြားကို ဒီမွာထိုင္ခိုင္းလိုက္ ..." ။
"က်ြန္မအေမက ၊ မ်က္စိမျမင္ပါဘူး ဆရာမႀကီး..." ။
"ဟုတ္လား... မေန႔က မခင္သန္းကေတာ့ ေျပာသား ။ က်ြန္မမေန႔က လႊတ္လိုက္တာေလ...။ ေက်ာင္းအပ္ဖို႔ ေနာက္က်ေနလို႔ ..။ အႀကီးႏွစ္ေယာက္ ကိုရင္မထြက္ရေသးလို႔နဲ႔တူတယ္ ဟုတ္လား....." ။
"ပိုက္ဆံမေပးရဘူး ဆိုလို႔ကေတာ့ ညည္းသမတေလာင္းေတြ၊ ဒီေန႔ မနက္ျဖန္ ေက်ာင္;လာအပ္ၾကမွာပါေအ" ။
...................................
"မဂၤလာပါ ဆရာမႀကီး"
ေဟာ.... လာကုန္ၾကပါၿပီ .... ။ ဟိုမ်က္ႏွာခ်ိဳ ေကာင္ေလး ဂ်ိဳးဇက္က ေလသာျပဳတင္းကို အကုန္ဖြင့္ ၿပံဳးရင္း ရံုးခန္းေပါက္ဝမွာ လက္ကေလးပိုက္လို႔ ..... ။ နံ႔သာျဖဴနံ႔ ေထာင္းေထာင္ထေနတဲ့ သနပ္ခါးေတြကလဲ ေဖြးလို႔ .. ။ အိတ္ေထာင္ဘတ္လပ္နဲ႔ ေက်ာင္းဝတ္စံုေလးကေတာ့ ႏြမ္းရွာတယ္ ..... ။
"ဆရာမႀကီး....."
ဂ်ိဳးဇက္ေနာက္က သူ႔အေမနဲ႔တူရဲ႔ ... ။ ငယ္ ေသးတာပဲ ။ သူကမ်က္မျမင္ အဖြားအိုတစ္ေယာက္ကို တြဲလို႔ ....။ ေဟာေတာ္... ။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ..ဆရာမႀကီးေစာရဲ႔ (ႏွစ္တန္းနဲ႔သံုးတန္းတက္မဲ႔) တပည့္ေက်ာ္ႏွစ္ေကာင္ ဂ်ိဳးဇက္ အကိုႏွစ္ေယာက္ဟာ ကတံုးစိမ္းေလးေတြနဲ႔ ကိုရင္ႏွစ္ပါးအသြင္ ေျပာင္းလို႔.... ။
"လာ ...လာ ...လာၾက "။
"ဟုတ္.."
"ထိုင္... ထိုင္... ။ အဖြားကို ဒီမွာထိုင္ခိုင္းလိုက္ ..." ။
"က်ြန္မအေမက ၊ မ်က္စိမျမင္ပါဘူး ဆရာမႀကီး..." ။
"ဟုတ္လား... မေန႔က မခင္သန္းကေတာ့ ေျပာသား ။ က်ြန္မမေန႔က လႊတ္လိုက္တာေလ...။ ေက်ာင္းအပ္ဖို႔ ေနာက္က်ေနလို႔ ..။ အႀကီးႏွစ္ေယာက္ ကိုရင္မထြက္ရေသးလို႔နဲ႔တူတယ္ ဟုတ္လား....." ။
ရံုးခန္းေပါက္ဝမွာ သူ႔ဆရာမ ေဒၚညိဳညိဳ မ်က္ႏွာျဖတ္ဆို ေပၚလာေတာ့... မ်က္ႏွာခ်ိဳေကာင္ေလး ေမာင္ဂ်ိဳးဇက္က "မဂၤလာပါ ဆရာမ" လို႔ အာရပါးရ ေအာ္ၿပီးေျပးထြက္သြားတယ္။
ကေလးေတြအေမက သက္ျပင္တခ်က္ကိုခ်တယ္...။
"က်ြန္မတို႔... ေက်ာင္းလာအပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး.. ဆရာမႀကီး...."
" ေအာ္ ... ဒါျဖင့္... ေက်ာင္းေျပာင္းလက္မွတ္ ထုတ္ဖို႔ေပါ႔.. ။ အိမ္ေျပာင္းမလို႔လား...." ။
"ဟို...." ။
"က်ြန္မနားလည္ပါတယ္။ ဒီလိုပဲေပါ့....။ ေက်ာင္းေျပာင္းလက္မွတ္ေလးေတြ ေသခ်ာလုပ္ေပးလိုက္မယ္။ ဓါတ္ပံုေလးေတြေတာ့ ရိုက္ရဦးမယ္။ ကိစၥမရွိဘူး... က်ြန္မလုပ္ေပးလိုက္မယ္...။ ခဏေလး..." ။
"မဟုတ္ပါဘူး ...ဆရာမႀကီး... ။ ေက်ာင္းေျပာင္းလက္မွတ္မဟုတ္ဘူး ...။ က်ြန္မကေလးေတြကို.. ေက်ာင္းမထားေတာ့ပါဘူး...."။
" ဟင္...." ။
ဆရာမႀကီးေစာတေယာက္ ကေလးေတြအေမကို နားမလည္သလိုၾကည့္တယ္.... ။ ကိုရင္ေလးႏွစ္ပါးက ေခါင္းေလးေတြငံု႔လို႔ .... ။
"က်ြန္မ.... သူတို႔ကို ေက်ာင္းမထားႏိုင္ေတာ့ဘူး ဆရာမႀကီး... ။ ကေလးေတြအေဖကလဲ မရွိေတာ့ဘူး အေမအိုႀကီးနဲ႔ က်ြန္မတစ္ေယာက္ထဲ လုပ္စာနဲ႔......" ။
"အို.... အို ... ဟုတ္ၿပီ .. ။ က်ြန္မေျပာမယ္။ ဒီႏွစ္ ေက်ာင္းအပ္ဖို႔အတြက္က ပိုက္ဆံတျပားမွ မကုန္ေတာ့ဖူးေလ...။ ဘာမွ မကုန္ေတာ့ဘူးေလ..." ။
"ဆရာမႀကီးကို.. အားနာလို႔ လာရွင္းျပတာပါ ။ ႀကံဳရာက်ဘမ္း က်ြန္မလုပ္စာနဲ႔ ပါးစပ္ငါးေပါက္ဝေအာင္ မစားႏိုင္ဘူး ဆရာမႀကီးရဲ႔ ....အဲဒါေႀကာင့္ ....ဒီအႀကီး ႏွစ္ေယာက္ကို တစ္ခါတည္း အၿပီးကို ကိုရင္ဝတ္ေပးလိုက္ၿပီ.... ။ ဘုန္းႀကီးကလဲ စာသင္ေပးမယ္တဲ့... "။
ကေလးေတြအေမက သက္ျပင္တခ်က္ကိုခ်တယ္...။
"က်ြန္မတို႔... ေက်ာင္းလာအပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး.. ဆရာမႀကီး...."
" ေအာ္ ... ဒါျဖင့္... ေက်ာင္းေျပာင္းလက္မွတ္ ထုတ္ဖို႔ေပါ႔.. ။ အိမ္ေျပာင္းမလို႔လား...." ။
"ဟို...." ။
"က်ြန္မနားလည္ပါတယ္။ ဒီလိုပဲေပါ့....။ ေက်ာင္းေျပာင္းလက္မွတ္ေလးေတြ ေသခ်ာလုပ္ေပးလိုက္မယ္။ ဓါတ္ပံုေလးေတြေတာ့ ရိုက္ရဦးမယ္။ ကိစၥမရွိဘူး... က်ြန္မလုပ္ေပးလိုက္မယ္...။ ခဏေလး..." ။
"မဟုတ္ပါဘူး ...ဆရာမႀကီး... ။ ေက်ာင္းေျပာင္းလက္မွတ္မဟုတ္ဘူး ...။ က်ြန္မကေလးေတြကို.. ေက်ာင္းမထားေတာ့ပါဘူး...."။
" ဟင္...." ။
ဆရာမႀကီးေစာတေယာက္ ကေလးေတြအေမကို နားမလည္သလိုၾကည့္တယ္.... ။ ကိုရင္ေလးႏွစ္ပါးက ေခါင္းေလးေတြငံု႔လို႔ .... ။
"က်ြန္မ.... သူတို႔ကို ေက်ာင္းမထားႏိုင္ေတာ့ဘူး ဆရာမႀကီး... ။ ကေလးေတြအေဖကလဲ မရွိေတာ့ဘူး အေမအိုႀကီးနဲ႔ က်ြန္မတစ္ေယာက္ထဲ လုပ္စာနဲ႔......" ။
"အို.... အို ... ဟုတ္ၿပီ .. ။ က်ြန္မေျပာမယ္။ ဒီႏွစ္ ေက်ာင္းအပ္ဖို႔အတြက္က ပိုက္ဆံတျပားမွ မကုန္ေတာ့ဖူးေလ...။ ဘာမွ မကုန္ေတာ့ဘူးေလ..." ။
"ဆရာမႀကီးကို.. အားနာလို႔ လာရွင္းျပတာပါ ။ ႀကံဳရာက်ဘမ္း က်ြန္မလုပ္စာနဲ႔ ပါးစပ္ငါးေပါက္ဝေအာင္ မစားႏိုင္ဘူး ဆရာမႀကီးရဲ႔ ....အဲဒါေႀကာင့္ ....ဒီအႀကီး ႏွစ္ေယာက္ကို တစ္ခါတည္း အၿပီးကို ကိုရင္ဝတ္ေပးလိုက္ၿပီ.... ။ ဘုန္းႀကီးကလဲ စာသင္ေပးမယ္တဲ့... "။
ေရပက္မဝင္ေျပာတတ္တဲ့ ဆရာမႀကီးေစာ တစ္ေယာက္ ဆြံ႔အလို႔ သြားခဲ့ၿပီ ...။ ကိုရင္ေလးႏွစ္ပါးက မ်က္ႏွာငယ္ေလးေတြနဲ႔ သူတို႔ဆရာမႀကီးကို ႀကည့္ေနတယ္ေလ...။
"အငယ္ေလးက်ေတာ့လဲ က်ြန္မအလုပ္သြားရင္ သူ႔ဖြားေအကို ၾကည့္ဖို႔ထားခ့ဲရမွာ...." ။
"မဂၤလာပါ ဆရာမေတြ" မိုးမႊန္ေအာင္ လိုက္ႏႈတ္ဆက္ရင္း ဘာမွမသိရွာသူ မ်က္ႏွာခ်ိဳေကာင္ေလးကေတာ့ ရံုးခန္းထဲကို ျပန္ေျပးဝင္လာခဲ့ၿပီ.... ။
"က်ြန္မတို႔သြားေတာ့မယ္... ဆရာမႀကီး.. ၊ ထ ကိုရင္တို႔" ။
"အငယ္ေလးက်ေတာ့လဲ က်ြန္မအလုပ္သြားရင္ သူ႔ဖြားေအကို ၾကည့္ဖို႔ထားခ့ဲရမွာ...." ။
"မဂၤလာပါ ဆရာမေတြ" မိုးမႊန္ေအာင္ လိုက္ႏႈတ္ဆက္ရင္း ဘာမွမသိရွာသူ မ်က္ႏွာခ်ိဳေကာင္ေလးကေတာ့ ရံုးခန္းထဲကို ျပန္ေျပးဝင္လာခဲ့ၿပီ.... ။
"က်ြန္မတို႔သြားေတာ့မယ္... ဆရာမႀကီး.. ၊ ထ ကိုရင္တို႔" ။
ဆရာမႀကီးေစာတစ္ေယာက္ မတ္တပ္ ထရပ္မိရင္း "ဂ်ိဳးဇက္ "လို႔ ေခၚမိတယ္။ ေကာင္ငယ္ေလးက "ဗ်ာ" တဲ့.. ။
"မင္းက.. ေက်ာင္းမေနခ်င္ဘူးလား..." ။
" ေနခ်င္တာေပါ့ ၊ ေနမွာေလ..." ။
"မင္းက.. ေက်ာင္းမေနခ်င္ဘူးလား..." ။
" ေနခ်င္တာေပါ့ ၊ ေနမွာေလ..." ။
ကေလးေတြအေမက အံၾကိတ္ မ်က္လံုးျပဴး ေခါင္းရမ္းျပ အၿပီးမွာေတာ့ မ်က္ႏွာကေလး ညိႈးက်လို႔ ။ ေကာင္ငယ္ေလးရဲ႔ ေလသာျပဳတင္းေပါက္ ပါးစပ္ေလးလဲ ပိတ္ခဲ့ၿပီ ...။ သြားေတာ့ကြယ္.... ။
အိုး.... မိုးသက္ေလးက ျဖန္းကနဲ ရိုက္ခ်လိုက္ေတာ့ စိန္ပန္းေတြရဲကနဲ ေၾကြၾကျပန္ၿပီ... ။
"ဆရာမႀကီးကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္ဦးေလ "။
"မဂၤလာပါ ဆရာမႀကီး........" က်ိဳးေၾကေနတဲ့ အသံတုန္ေလးေပၚကို ေက်ာင္းခန္းဆီက ညီညာဖ်ဖ်ေအာ္လိုက္တဲ့ အသံေတြက ဖံုးအုပ္သြားခဲ့တယ္။ မဂၤလာပါ .... တဲ့..... ။
မိုးသက္ေလေၾကာင့္ ေပပဲလား...။ ဒီတစ္ခါ မဂၤလာပါဟာ ဆရာမႀကီးေစာနားထဲမွာ.... ကြဲအက္၊ ေၾကမြခါးသီးလို႔ ေနသလိုပါပဲ ..... ။
ႏုႏုရည္အင္းဝ
၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လျဗဴတီမဂၢဇင္း
(ဆရာတင္မိုးရဲ႔ ကႏၱရႏွစ္မ်ားသို႔ )
(ကိုယ္တိုင္စာရိုက္တင္ဆက္ပါသည္)
No comments:
Post a Comment